หลังจากปล่อยมาแล้วครบทุกแบบ official poster ของภาพยนตร์เรื่องใหม่ล่าสุดค่าย GDH เพื่อน.. ที่ระลึก ”พี่เก่ง” ภัทรพล วชิรโภคา Art Director ผู้ทำหน้าที่คุม Key Art ของภาพโปรโมทภาพยนตร์ เผยเลขเด็ดในเบื้องหลังการออกแบบโปสเตอร์ โดยเลขเด็ดใจครั้งนี้มี 30, 4, 37, 1, 0, 7 และที่มาของเลขเหล่านี้นั้นตีความหมายมาจากอะไรบ้างนั้น ดูได้จากอัลบั้มนี้เลย!
คำเตือน : การทำ key art เป็นความสามารถส่วนบุคคล แต่ถ้าฝึกก็เก่งได้นะ (อ้าว.. แล้วจะเตือนทำไม…)
--------
รวมเลข.. “ที่ระทึก” เบื้องหลังการทำ Key Art ภาพยนตร์เรื่อง “เพื่อน.. ที่ระลึก”
ส่วนใครเอาเลขไปแทงหวยแล้วได้ ก็อย่าลืมมาแบ่งแอดบ้าง ^^
------
กว่า “30” แบบที่โดนเท!
พี่เก่ง : มันเหมือนมีรอบ audition นะ รอบแรกคือขายไอเดียก่อน ตอนนั้นก็จะมีเยอะมากประมาณ 30 แบบ แต่ก็จะถูกปัดตกไปจนเหลือ 10 แบบ แล้วก็มากรองกันอีกทีว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร รอบแรกมันกว้างมากเพราะต้องมาดูว่าชอบแนวไหน อยากเห็นผีแบบเต็มๆเลยมั้ย หรือเห็นให้ดูซ่อนๆ ไม่ค่อยเห็น แล้วก็จะถูกกลั่นกรองว่าทิศทางของหนังมันต้องการสื่อสารออกมาแบบไหน ก็ตัดออกไปเยอะเพื่อเลือกสิ่งที่ใช่ที่สุด มีบางอันตอน layout เค้าอาจจะชอบ แต่พอทำจริงแล้วมันยังไม่ใช่ อยากให้โทนของหนังเรื่องนี้มันออก realistic กว่านี้ ก็จะมีบางใบที่ตกไป
สำหรับพี่จิมเองก็จะเข้ามีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องของการบรีฟงานขั้นต้น รวมไปถึงให้คำแนะนำเกี่ยวกับมุมต่างๆ ของตึก ว่าในหนังมีใช้มุมนี้ หรือมุมไหนที่สวยเป็นพิเศษ หรือในช่วงขายงานเค้าก็เข้ามาดู ว่าอันไหนใช่ไม่ใช่ อันไหนตรงกับหนังเค้า เพราะเค้าเป็นคนที่เห็นภาพหนังชัดที่สุด
----------
หอบแฮ่กลืมหลอน กับการเดินขึ้นตึกทั้งหมด “4” ครั้ง
พี่เก่ง : เรื่องนี้มันเป็นหนังที่เกี่ยวกับสถานที่ที่นึง เป็นตัวเล่าเรื่องหลักๆ และเป็นตึกร้างที่มีชื่อเสียง เลยรู้สึกว่าเราควรใช้สถานที่นี้เป็น หลักของงาน เพราะตึกมันเหมือนตัวละครตัวนึง เป็นสิ่งที่ระลึกของ 20 ปีที่ผ่านมา เรารู้สึกว่ามันเป็นไฮไลท์ของไอเดีย เราก็เลยไปทำการบ้านว่าหนังผีเรื่องนี้จะมีความเท่ๆ หน่อย และอยากแตกต่างจากหนังผีทั่วไปที่เน้นความน่ากลัวเป็นหลัก แต่เรารู้สึกว่าเราอยากโชว์ landscape ของตึกนี้ แล้วก็เล่าด้วยความน่ากลัวนิดๆ ปนลึกลับ
รอบแรกเราไป survey ก่อน เพื่อไปดูว่าชั้นไหนมีความน่าสนใจมาทำโปสเตอร์ ครั้งแรกก็จะเหนื่อยมาก เพราะต้องแวะเกือบทุกชั้นดูว่ามุมไหนเป็น compose ที่สวยและน่าทำ ไปตั้งแต่บ่ายสอง ลงมาอีกทีก็เกือบมืด พอได้มุมที่เราสนใจ ครั้งต่อไปก็มีทีมงานไปช่วยไกด์เป็นแบบให้ เพื่อช่วยกรองไอเดียเราอีกทีจากรอบแรก รอบที่สามก็ช่างภาพไปบล็อกช็อตเลย ว่าช็อตที่ต้องการมันชั้นไหน ถึงวันจริงก็มีนักแสดงไปถ่ายจริงๆ
เราก็ขึ้นไปดูตึก ดูมุมที่เค้าไปถ่ายจริง มุมที่คนดูแล้วสามารถรู้ได้เลยว่าเป็นตึกนี้ และเป็นมุมกว้างกว่าที่หนังผีปกติเค้าจะเล่นกัน ก็เลยกลายมาเป็นไอเดียหลักในการออกแบบ
จริงๆ ตึกนี้เราว่าดีไซน์มันเก่าดีนะ พอขึ้นไปมันก็ดูสวยดี ถ้าเราเป็นช่างภาพก็คงอยากถ่ายเก็บ มันเป็นตึกที่ปกติเค้าไม่อนุญาตให้ขึ้นอยู่แล้ว พอเรามีโอกาสมันก็น่าตื่นเต้น มันมีความ exclusive ดีเพราะไม่เคยมีใครขึ้นมาถ่ายก่อน
----------
สุดประทับใจ ภาพที่ได้มาจากชั้นที่ “37”
พี่เก่ง : เราชอบภาพนี้ที่แนวนอน landscape กว้างๆ ของชั้น 37 รู้สึกว่าใบนี้มันไม่ได้เน้นขายมากเกินไป ไม่ได้เน้นว่าดาราต้องชัดหรือขายผี มันเป็นภาพกว้างๆ ที่ให้ความรู้สึกแกรนด์และเท่ แถมยังเป็นแนวนอนด้วย ปกติโปสเตอร์จะเป็นแนวตั้งหมดเลย แต่เดี๋ยวนี้พอการโปรโมทมันออนไลน์มากขึ้น จะแนวตั้งหรือแนวนอนก็ทำได้ทั้งนั้น มันก็เลยทำให้เรากล้ามากยิ่งขึ้น
ตอนเราทำภาพนิ่งเราก็ชอบของเรานะ แต่ยิ่งพอเราเห็นเวอร์ชั่นเคลื่อนไหว เรารู้สึกว่าชอบมากกว่าของเราอีก เฮ้ย เออมันดีว่ะ มันมีอารมณ์ความรู้สึกเข้ามา มันดูน่ากลัวขึ้น
-----
ท้ายสุดกับ “4” แบบ “4” มุม
พี่เก่ง : ในแต่ละเรื่องของหนังมันก็จะมีมุมเล่าหลายมุม เราก็พยายามนึกถึงคอนเซ็ปว่าหนังเรื่องนี้มันเล่าอะไรได้ เราก็ใช้แต่ละใบทำหน้าที่บางส่วนให้หลากหลาย อย่างในใบรูปครอบครัว มันก็เป็นใบที่เอาไว้ให้เห็นดารานักแสดงชัดๆ และก็ใส่ความน่ากลัวไปด้วย หรืออีกใบที่เป็น landscape กว้างๆ เราก็อยากโชว์ให้คนเห็นว่าตึกนี้มันน่าสนใจ มันมีดีไซน์ที่สวย และเป็นการถ่ายทำ production บนตึกนี้ที่ยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ก็เลยเลือกที่จะมีภาพกว้างของตึกและใส่เรื่องราวเข้าไป
ส่วนสำหรับตัวที่ปล่อยเป็น motion (ภาพเคลื่อนไหว) ก็ทำคู่กับทีม “สวัสดีทวีสุข” ที่เข้ามาช่วยในเรื่องของก๊อปปี้และ motion แต่เราจะเป็นคุมภาพรวมแล้วมาช่วยกันเกลาว่าสิ่งที่คิดมานั้นมั้ย เราไม่ได้ทำ motion โดยตรง แต่ร่วมมือกันทำในแง่อธิบายเบื้องต้นถึง concept ของงานและความแตกต่างของแต่ละแบบ ทางดีไซน์เนอร์ก็ไปดูในวันงานถ่ายด้วย เพื่อดูความเป็นไปได้ในการ animate รูปแบบต่างๆ เราก็จะช่วยๆ กันในเรื่องคอมเม้นท์งานและการแก้ไข
สมัยก่อนการโปรโมทออนไลน์มันยังไม่ค่อยบูม แต่พอออนไลน์มันมีผลมากขึ้น โปสเตอร์ก็เลยไม่ใช่สิ่งที่เราเห็นได้ตามโรงหนังอย่างเดียว ช่องทางออนไลน์เพิ่มลูกเล่นได้มากขึ้น มันทำการ animate ได้ พอมันมีเพลง เสียง มู้ดของภาพที่มันน่ากลัวมากกว่าภาพนิ่ง มันก็เลยน่าสนใจมากขึ้นโดยเฉพาะสำหรับหนังผี
-----------
“1” เพลง ไว้ฟังเป็น “เพื่อน” ระหว่างออกแบบ
พี่เก่ง : ส่วนมากเราจะรู้สึกอินกับเรื่องนะ พอนั่งทำ retouch ไป เราก็ฟังเพลงประกอบไป มันก็อินไปเองโดยที่เราไม่รู้ตัว จนมีอารมณ์ร่วมไปกับงานที่เราทำ จุดเด่นของหนัง GDH คือ หนังแต่ละเรื่องก็จะมีเพลงที่พ่วงมาด้วยกัน มันเหมือนเป็นของคู่กันเลยนะ เราก็จะไปหามาฟัง ทำงานไปแล้วก็ฟังเพลงที่เค้าเลือกมาประกอบหนังไปด้วย มันก็จะช่วยให้เรานึกถึงซีนต่างๆ ขึ้นมา มันก็บิ้วอยู่ในตัว
----
ส่วนใครยังไม่เคยฟังเพลง “เดียวดายกลางสายลม” เวอร์ชั่น บี น้ำทิพย์ ไปดูเอ็มวีได้แล้วนะเธอ! #พื้นที่โฆษณา
https://www.facebook.com/ThePromiseTheMovie/videos/143641569572144/
-------
“0” ครั้งที่เจอผี #สาธุ99
พี่เก่ง : ตอนทำหนังเรื่องนี้ เอาจริงๆ กลัวมาก เวลาถ่ายมาเราจะไม่ค่อยกล้าซูมไปจุดต่างๆ ของภาพ กลัวไปเห็นอะไรที่ไม่ควรจะเห็น ก็ลุ้นอยู่เหมือนกันว่าจะติดอะไรมาหรือเปล่า เวลาเรา retouch งานมันก็ต้องให้เนี๊ยบทุกส่วน เราก็ต้องซูมไล่ดูทีละส่วน ก็อดคิดไม่ได้ว่าจะเจออะไรหรือเปล่า นึกว่าจะเป็นเหมือนในหนัง”ชัตเตอร์” แต่ก็ดีที่ยังไม่เจออะไร
----
“7” กันยายน ฉายวันแรกทุกโรงภาพยนตร์!
พี่เก่ง : ตอนอ่านบทนี่เรารู้สึกเลยว่ามันน่ากลัวนะ หนังของจิมนี่มีเรื่องลัดดาแลนด์ที่เราชอบ แล้วตอนมาอ่านเรื่องนี้มันให้ความรู้สึกแบบนั้น มันทั้งน่ากลัวและสนุกเลย มีเรื่องราว มีซีนที่ถ้าเราได้อ่านก่อนแล้วไปขึ้นตึกก็น่าจะสยองเลยแหละ แต่โชคดีตอนขึ้นตึกยังไม่ได้อ่าน เลยยังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับมันมาก
